Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015



ΛΟΓΑΡΙΑΖΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ «ΞΕΝΟΔΟΧΟ»

 


Μόνο θλίψη, οργή, αγανάκτιση και ντροπή μπορεί κανείς να νοιώσει βλέποντας σε όλα τα Μ.Μ.Ε. τις εικόνες των «κλιμακίων» του κατοχικού καθεστώτος,να «αλωνίζουν» και πάλι τις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας μας...

Μετά από μια ολιγόμηνη διακοπή η Τρόικα (που εσχάτως έγινε «κουαρτέτο») , με το γνωστό της θράσος, μαζί με τους παρατρεχάμενους της άρχισε να μπαινοβγαίνει στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους υπενθυμίζοντας σε όλους ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή και είναι ξεκάθαρα μια αποικία χρέους στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων...

Με την «εκκωφαντική» παρουσία τους τα τσιράκια των τοκογλύφων θέλουν να διαλαλήσουν σε όλη την οικουμένη πως «γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων» τους την θέληση ενός ολόκληρου λαού, για εθνική ανεξαρτησία και λαική κυριαρχία, όπως άλλωστε έκανε και η συγκυβένηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. που πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το βροντερό ΟΧΙ των Ελλήνων.

Η «ελπίδα» τελικά που περίμενε ο ελληνικός λαός να έρθει, φαίνεται ότι έχει την μορφή της κατοχικής τρόικα που με την ανοχή και την αμέριστη συμπαράσταση του Τσίπρα και της κυβέρνησης του, έρχεται να κουνήσει απειλητικά το δάχτυλο στους Έλληνες και να τονίσει ότι θα πληρώσουν ακριβά τη θέληση τους  για Λευτεριά έτσι όπως αυτή εκφράστηκε με το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

Για άλλη μια φορά μάλλον λογαριάζουν χωρίς τον «ξενοδόχο» που δεν είναι άλλος απο τον κυρίαρχο Ελληνικό Λαό, που μπορεί να είναι σοκαρισμένος και μουδιασμένος από το πρωτοφανές πραξικοπηματικό «άδειασμα» της κυβέρνησης του που τον πρόδωσε, αλλά κρατάει βαθιά μεσα στην καρδιά του το βροντερό και γενναίο και γνήσια Ελληνικό ΟΧΙ του.

Αυτό το ΟΧΙ που του καίει τα σωθικά, που τον πνίγει όπως το δίκιο του, πηγάζει από την δοξασμένη ιστορία του μέσα απ’ τους αιώνες αλλά κι απ’ τις εικόνες των παιδιών που λοιποθυμούν στα σχολεία από πείνα, από τους συμπατριώτες του που περιμένουν στις ουρές για ένα πιάτο φαγητό, απ’ τους χιλιάδες αστέγους, απ’ τα νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, απ΄τα διαλυμένα νοσοκομεία, απ’ τις ανύπαρκτες κοινωνικές υποδομές μιας χώρας «έρμαιο» στις βουλές των προδοτικών κατοχικών κυβερνήσεων που τον ανάγκασαν να βλέπει τα παιδιά του για τελευταία φορά σε κάποιο αεροδρόμιο στο δρόμο για την ξενιτιά...

Ξενόδουλοι υποτακτικοί των διεθνών τοκογλύφων, διαχειριστές της ξένης κατοχής της χώρας μου καλά θα κάνετε να ανησυχείτε γιατί τα απάνθρωπα σχέδια σας δεν θα βρουν μέρος να «ριζώσουν» σε τούτο εδώ τον τόπο.
Η θέληση των Ελλήνων για Λευτεριά και κοινωνική δικαιοσύνη σιγοκαίει βαθιά μέσα στις καρδιές του Λαού εδώ και καιρό και το σημείο βρασμού δεν αργεί.

Η λαική απαίτηση για Εθνική και ατομική αξιοπρέπεια «σιγοβράζει» μέσα στις ελεύθερες καρδιές μας κι όταν ενωθεί, σαν ένα καυτό ποτάμι που ξεχύνεται, θα κατακάψει όλους όσους ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα επιβουλεύονται το μέλλον μας, το μέλλον των παιδιών μας, το μέλλον αυτού του τόπου...!!! 


                                                                                                                         ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΕΡΑΜΙΩΤΗΣ
                                                                                                              Μέλος Ε.ΠΑ.Μ. Αρτέμιδας-Ραφήνας





Ευρώ ή Δημοκρατία;


 Και γιατί όχι Ευρώ ή δραχμή; 
 
Προφανώς το ερώτημα μας αυτό, τίθεται για να κατανοήσουμε και να συζητήσουμε, το κατά πόσο το νόμισμα αυτό ή μάλλον καλύτερα, οι πολιτικές της ευρωζώνης, και της ΕΕ γενικότερα, πλήττουν την έννοια και την εφαρμογή της δημοκρατίας στη χώρα μας.

Μέχρι σε ποιο σημείο μπορούμε να διαχειριστούμε τη χώρα και την οικονομία μας;
Πόσο μπορεί ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης, να διαμορφώσει γενικότερα την πολιτική που θέλει, εφόσον του υπαγορεύονται συγκεκριμένες πολιτικές με αυστηρότατη γραμμή τήρησής τους, από εξωτερικούς παράγοντες – εταίρους, με κυρίαρχο πρόταγμα τη σωτηρία και τη σταθερότητα της ευρωζώνης ;

Τα θέματα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά.

Το ζήτημα όμως είναι, να επαναπροσδιορίσουμε και να θέσουμε τις προτεραιότητές μας, εμείς οι ίδιοι οι πολίτες και να σκεφτούμε τι είναι πιο σημαντικό;

Η ζωή μας, (και όχι η επιβίωσή μας), με όρους αξιοπρεπείς και ανθρώπινους;

 Ή η επιβίωση ενός οικονομικού συστήματος, που αποδεδειγμένα έχει φέρει τον πόνο, το θάνατο μέσα από αυτοκτονίες, από σοβαρές ελλείψεις φαρμάκων, ιατρικού προσωπικού στα νοσοκομεία, τις εκδιώξεις πολιτών από τα σπίτια τους, τον υποσιτισμό παιδιών και ενηλίκων και δεν ξέρω κι εγώ πόσων ακόμη δεινών, σε χώρες της νότιας Ευρώπης, που ατυχώς προσπαθούν να ακολουθήσουν οικονομικά, τις χώρες που βασίζουν την οικονομία τους στη βαριά βιομηχανία.

Πραγματικά αναρωτιέμαι ποια λογική μας υπαγορεύει την υπομονή και την ανοχή μας, σε μια τέτοια οδυνηρή και επικίνδυνη κατάσταση, που με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγεί στην καταστροφή; 

Είδαμε πολύ πρόσφατα και συγκεκριμένα μετά τα το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, έπειτα από ένα ηχηρό ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός, την κυβέρνηση να υποχωρεί και τελικά να υπογράφει και να συναινεί σε ένα ακόμη μνημόνιο, με πολύ αγριότερους όρους για τον λαό. 

Ο λόγος; Η πρόφαση πως δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά.

Με λίγα λόγια, προσπαθούν να μας περάσουν ένα μήνυμα:
Είμαστε υποχρεωμένοι να παραδώσουμε τις ζωές αλλά και τη χώρα μας, θυσία για την σωτηρία και την επιβίωση πολύ συγκεκριμένων συμφερόντων, που δεν έχουν κανένα κοινό σημείο με τα συμφέροντα του μέσου Έλληνα πολίτη, ( ενδεικτικά αναφέρω το ειδικό ταμείο εκποίησης δημόσιας περιουσίας, που εμπεριέχει «φιλέτα» και παραλίες και πολλά άλλα ακόμα, αξίας 50 δισεκατομμυρίων ευρώ).

Προσωπικά λοιπόν, τοποθετούμαι και τάσσομαι ενάντια στις όποιες πολιτικές και όποιες δικαιολογίες, ακούγονται υπέρ αυτού του ξένου νομίσματος, του ευρώ.
Ενός νομίσματος του οποίου η ισοτιμία καθορίζεται από άλλους, για εμάς, με αποτέλεσμα αυτό το μέσο συναλλαγών, να έχει γίνει το όπλο που μας σημαδεύει.

Το μέσο, γίνεται αυτοσκοπός και σκορπά τον τρόμο.
Διαλύει χώρες και πληθυσμούς.
Υπόσχεται ευμάρεια και σταθερότητα.
Σταθερότητα που όμως πουθενά δεν βλέπουμε, δεν βιώνουμε στον υπαρκτό κόσμο. Στην αληθινή οικονομία. 

Στα λογιστικά προγράμματα των τραπεζών, μπορεί όλα να βαίνουν καλώς, (που πολύ αμφιβάλλω), όμως έξω στην ζωή μας καθημερινά, βλέπουμε πως το νόμισμα αυτό έχει στερέψει, δεν υπάρχει πουθενά, παρά μόνο στις τσέπες πολύ λίγων.

Δεν αποτελεί αξιόγραφο, όπως συνήθως τα εθνικά νομίσματα.
 Αντίθετα αποτελεί χρεόγραφο, καθώς για την απόκτησή του υπάρχει ένα ποσοστό χρέωσης για τη χώρα που το αγοράζει, ώστε να το χρησιμοποιήσει. 

Τι είδους νόμισμα λοιπόν είναι αυτό;
 Πόσο μπορεί να οδηγήσει στην ουσιαστική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της χώρας; 
 
 Προσωπικά θεωρώ πως δεν μπορεί καθόλου ούτε το συγκεκριμένο νόμισμα, αλλά ούτε και οι πολιτικές που το πλαισιώνουν και το ανδρειώνουν, να μας εξασφαλίσουν έστω παρ’ ελπίδα, καλύτερες μέρες. 

Είναι αυτοκαταστροφική επίσης η εθελοτυφλία που διακρίνεται σε κάποιους συμπολίτες μας.
Που κάνουν πως δεν βλέπουν τον κίνδυνο που ξεδιπλώνεται μπροστά, και λένε πως δεν θέλουν άλλο νόμισμα, παρά μόνο το ευρώ.

Τρέμουν στην σκέψη ότι μπορεί να χάσουν τις καταθέσεις τους (πράγμα το οποίο είναι περισσότερο πιθανό φυσικά, εντός του ευρώ, καθώς σε λίγο θα καλεστεί το κράτος να αποπληρώσει τα δάνεια που έχει ήδη πάρει και χωρίς παραγωγική δυνατότητα, αναρωτιέμαι από πού θα συγκεντρώσει τα πολυπόθητα ευρώ), και δεν τρέμουν στην ιδέα της απώλειας της πατρίδας, των εδαφών και των πλουτοπαραγωγικών μας πόρων.
Άλλοι φοβούνται μήπως φεύγοντας από το ευρώ, εμπλακούμε σε κάποιου είδους πόλεμο.
Μα πόλεμο ζούμε ήδη!
 Χωρίς όπλα.
Έναν αργό, βασανιστικό, ανέξοδο πόλεμο.

 Μας αποπροσανατολίζουν, μας πουλάνε φτηνή καθημερινή προπαγάνδα, μας θολώνουν τα νερά και τελικά, φτάνουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Μας έχουν κάνει υποχείρια των πιο σκοτεινών και σαδιστικών τους ορέξεων.
Πειραματόζωα μιας νέο-εκφασιζόμενης Ευρώπης, που δεν διστάζει να προβεί και σε γενοκτονίες, προκειμένου να επιβεβαιώσει το εκ προοιμίου στρεβλό και αποτυχημένο της σχέδιο
.
Και φυσικά αναφέρομαι στους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι όχι μόνο σύμμαχοι δεν είναι, αλλά αποτελούν  τον πιο επικίνδυνο εχθρό, που έχει απειλήσει την Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια.
Πατάνε πόδι στα χώματα που χιλιάδες προγονοί μας, έχυσαν το αίμα τους για να παραμείνουν ελεύθερα και ανεξάρτητα.

Κι εμείς, αναρωτιέμαι, τι κάνουμε;
Μπροστά στο φόβο της απώλειας των ευρω-χρεογράφων, αφήνουμε όλα μας τα κεκτημένα, τις ζωές, τη χώρα έρμαια στα νύχια τους..
Γιατί;
Πόσο άραγε να αξίζουν όλα τα ευρώ τους;
Για μένα, ούτε μια δραχμή!

Μ.Κ.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015



ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ «ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΟΝΤΑ» ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ.
ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΔΝΤ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ.






Ήταν πάντα ξεκαρδιστικό να ακούμε αυτούς τους ευρω-φανατικούς (που έχουν συμβάλλει πολύ στην κατάσταση της Ευρώπης που εξοντώνεται δημοκρατικά και καταρρέει οικονομικά), να προειδοποιούν τους Έλληνες ότι βρίσκονται «επικίνδυνα κοντά» - όπως είπε ένας αξιωματούχος της Ε.Ε.- στο να βγούν, από αυτό το πράγμα που τους έχει καταστρέψει.


Έχουμε εξιστορήσει την κατάρρευση της Ελλάδας, της Ισπανίας και άλλων Μεσογειακών χωρών, τα τελευταία χρόνια, σε αυτό το site, και έχουμε τονίσει την κοινωνική αποσύνθεση, την οικονομική καταστροφή και την αποτυχία των συστημάτων υγείας, την αύξηση του παιδικού υποσιτισμού και την αναπόφευκτη αύξηση των ακραίων αριστερών και πολύ δεξιών κομμάτων στα οποία στρέφονται οι απελπισμένοι πολίτες – όπως έκαναν στα 1930 στη Γερμανία – από τις γελοιοποιημένες συντεχνίες των «κεντρώων κομμάτων», και των υπερεθνικών τους συμμάχων, ως στα πολιτικά άκρα. Αυτά τα άκρα, δημιουργήθηκαν από κάποιους, που επίσης αποκαλούνταν δημοκράτες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα δημιουργήθηκε από την ευρωζώνη και από τη θαυμάσια και αδιάφορη αρχηγό της, Άνγκελα Μέρκελ.

Τα προβλήματα χρέους στην Ελλάδα ξεκίνησαν μόλις η χώρα μπήκε στο Ευρώ, και τα καταστροφικά ποσοστά αυτοκτονιών στη χώρα απογειώθηκαν, όταν επιβλήθηκε  η λιτότητα, από τους κομισάριους της Ευρώπης, από το 2011.

Από μια πρόσφατη ακαδημαϊκή μελέτη προκύπτει ότι, μέσα σε 30 χρόνια, οι μήνες με τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών στην Ελλάδα, σημειώθηκαν το έτος 2012.  
Η μετάβαση στα νέα μέτρα λιτότητας τον Ιούνιο του 2011, σηματοδότησε την απαρχή μιας σημαντικής, απότομης και συνεχούς αύξησης στο γενικό σύνολο των αυτοκτονιών (+35,7%), και στις αυτοκτονίες ανδρών (+18,5%).

Οι αυτοκτονίες ανδρών στην Ελλάδα, είχαν επίσης υποστεί σημαντική, απότομη και σταθερή αύξηση, και τον Οκτώβριο του 2008, όταν ξεκίνησε η Ελληνική κρίση, (13,1%), και μία απότομη αλλά σύντομη αύξηση, τον Απρίλιο του 2012, όπου ακολούθησαν δημόσιες αυτοκτονίες, ως απάντηση στα μέτρα λιτότητας (+29,7%).

Οι αυτοκτονίες γυναικών στην Ελλάδα, υπέστησαν επίσης απότομη και σταθερή αύξηση, από τον Μάιο του 2011 κι έπειτα από την ύπαρξη γεγονότων - σχετικών με τη λιτότητα (+35,8%).   



Στην Ελλάδα, γνωρίζω από προσωπικούς μου φίλους, ότι μετά από χρόνια, επικρατεί η κοινωνική υποβάθμιση, η οικονομική δυστυχία και η φτωχοποίηση οικογενειών. Επικρατεί επίσης ένα ροκάνισμα ψυχολογικού πόνου, που φέρνει διχόνοια ανάμεσα σε φίλους.

Όπως μου γράφει ο φίλος μου:

«Η συνεχόμενη κρίση πραγματικά σου τσακίζει τα νεύρα. Δεν υπάρχουν πια συζητήσεις μεταξύ φίλων, που δεν επικεντρώνονται στην «κρίση», και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, ώστε να μη θέσουμε σε κίνδυνο τις φιλίες μας όταν πάνω στην κουβέντα «ανάβουν τα αίματα», μερικές φορές προκύπτουν κενά μεταξύ των απόψεων.»

Παρόμοια κενά θα είχαν ανοίξει πολύ καιρό πριν (και θα ανοίξουν σύντομα) μεταξύ των Εθνών της Ευρωζώνης, μεταξύ της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας, μεταξύ των Βορειο-ευρωπαϊκών κρατών και των Μεσογειακών χωρών.

Το ΔΝΤ έχει καταστραφεί ιδιαίτερα, από αυτή την κρίση, αφού παραδοσιακά εφαρμόζει μια φόρμουλα για τους οφειλέτες που βασίζεται σε θυσίες αρχικά, αλλά μετά ακολουθεί η ευκαιρία ανάκαμψης, μέσω της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος, προωθώντας έτσι τις εξαγωγές και παρεμποδίζοντας τις εισαγωγές.
Αυτό όμως δεν μπορούν να το κάνουν σε κανένα κράτος της Ευρωζώνης, επειδή το ευρώ σταθεροποιείται σε (ξένη) ισοτιμία για όλα τα κράτη-μέλη, τα οποία δεν μπορούν να ελευθερωθούν.
Όλη η δυσκολία οφείλει να είναι μέσω της «εσωτερικής υποτίμησης», (χαμηλότεροι μισθοί, χαμηλότερες τιμές, λιγότερες δημόσιες δαπάνες), η οποία είναι θάνατος για μια χώρα με τεράστια εσωτερικά και εξωτερικά χρέη, όπως των Ελλήνων.



Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΔΝΤ

Το ΔΝΤ είχε επίσης χτυπηθεί. Ήταν δυστυχώς όταν ο Βρετανός υπουργός οικονομικών George Osborne, υποστήριξε το γαλλικό ευρω-φανατισμό, και η Γαλλίδα πρώην υπουργός του υπουργικού συμβουλίου Christine Lagarde, έγινε επικεφαλής του ΔΝΤ, (ένας από τους υφισταμένους της, ο Olivier Blanchard, επίσης Γάλλος, πριν από λίγο καιρό, επιτέθηκε στην βρετανική οικονομική πολιτική λέγοντας πως ήταν μια καταστροφική συνταγή – ακριβώς πριν από την τεράστια ανάκαμψη που σημείωσε η βρετανική οικονομία, η οποία ήταν μακράν υγιέστερη συγκριτικά με κάθε άλλη χώρα της Ευρωζώνης!)

   Η Lagarde , σε αντίθεση με όλη την παράδοση και την εμπειρία του ΔΝΤ, για τη διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών, λειτούργησε ως ευρω-συντεχνιακός παρείσακτος στο ΔΝΤ, και συντάχθηκε με την επίθεση των Γερμανών και της ΕΚΤ προς τους Έλληνες, των οποίων η τεράστια αύξηση των χρεών (τουλάχιστον από το 2010), σχεδιάστηκε όχι για να σώσει την Ελλάδα, αλλά -προσωρινά- για να σώσει το ευρώ.








ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Η ΕΚΤ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ

Η ΕΚΤ από την επιβολή αυτών των χρεών στην Ελλάδα και από την  απαίτησή της για ακόμη περισσότερη λιτότητα σε μια χώρα που ήδη βρίσκεται μέσα στο φαύλο κύκλο του αποπληθωρισμού του χρέους της, έχει αναγκαστεί να αναλάβει όλο και περισσότερες υποχρεώσεις – ακόμη, αναγκάζει κι άλλες χώρες μέλη της ευρωζώνης (πολλές από τις οποίες είναι ελαφρώς σε καλύτερη θέση από τους Έλληνες), να δανείζουν χρήματα στους Έλληνες, τα οποία δεν θα καταφέρουν ποτέ να αποπληρώσουν.

Φτωχές χώρες όπως η Εσθονία, η Σλοβακία, η Ισπανία, η Μάλτα και η Ιταλία, έχουν «ανοίγματα» περίπου 4% του ΑΕΠ η κάθε μία.

Προς το παρόν, αυτά αποτελούν ακόμα υποχρεώσεις και όχι ζημίες, κι έτσι μπορούν σε κάποιο επίπεδο να καλυφθούν.

Επιπλέον, η μαζική ποσοτική χαλάρωση από την ΕΚΤ, περισσότερο καλύπτει τις πραγματικές υποχρεώσεις, των κρατών-μελών της ευρωζώνης.

Αλλά όταν (αν όχι) η Ελλάδα χρεοκοπήσει αυτές οι ζημίες θα είναι και αναγνωρίσιμες και προφανείς.

Πολλοί από τους ευρω-φανατικούς πολιτικούς, θα εκτεθούν.

Η ίδια η ΕΚΤ, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει από μια ελληνική κατάρρευση, έχοντας ξοδέψει 138 δις ευρώ, για τη διάσωση των ελληνικών τραπεζών, και όντας η ίδια μπροστά στην έκθεση των κρατών-μελών σε 331 δις ελληνικού χρέους – δείτε τον πίνακα:


Ολόκληρη η ευρωζώνη, έχει χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ πάνω από 90%, και γνωρίζουμε από όλη την οικονομική εμπειρία, ότι δεν είναι καλό το ρητό που λέει : «Κοιτάξτε τη Γερμανία και κανένα δυό ακόμα μέλη που τα πάνε τόσο καλά με τόσα λίγα χρέη» , γιατί πάντα τα λίγα είναι τα χειρότερα χρέη και οι χειρότεροι οφειλέτες αυτοί που προκαλούν την κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει στην ευρωζώνη. Η ταλαιπωρία της ήταν μεγάλη και θα γίνει ακόμα πιο καταστροφική αν είναι να παραμείνει.

Φεύγοντας από το ευρώ, θα ήταν αρχικά επώδυνο, αλλά έχοντας το δικό της νόμισμα και καλή θέληση από τους λαούς της Ευρώπης και αλλού, (και όχι από τις καταχρηστικές κυβερνήσεις) , η Ελλάδα, (όπως έγινε με την Ισλανδία, η οποία απέφυγε την ένταξη στην Ε.Ε.), θα ηγηθεί προς την ανάκαμψη, την αποκατάσταση της κυριαρχίας, της δημοκρατίας και το ανεκτίμητο αίσθημα της εθνικής ελευθερίας.

Rodney Atkinson


Posted By: Rodney Atkinson , on: June 19, 2015 In: News


Δείτε το κείμενο στα αγγλικά :


http://freenations.net/greeks-dangerously-close-to-freedom-and-prosperity-imf-corrupted-euro-collapsing/